Merge remote-tracking branch 'upstream/master'

web/www/horas/Help/credits.html

@@ -179,6 +179,7 @@ <H1 ALIGN CENTER>Credits</H1>
 <li><i>Św. Grzegorz Wielki - Homilie na Ewangelie</i>, Warszawa 1998</li>
 <li><i>Św. Ojca Naszego Jana Chryzostoma arcybiskupa konstantynopolitańskiego - Wykład Ewangelii św. Mateusza - <a href="https://dlibra.kul.pl/dlibra/show-content/publication/edition/1402">Tom III</a></i>, Lwów 1886</li>
 <li><i>Dom Prosper Gueranger - Rok liturgiczny. <a href="https://polona.pl/item-view/6e09fd14-5e70-4783-9f29-d3df99aa5e0d">Adwent</a></i>, Sandomierz 1927</li>
+<li><i>Dom Prosper Gueranger - Rok liturgiczny. <a href="http://polona2.pl/item/153614022">T. 2, Okres Bożego Narodzenia.</a></i>, Sandomierz 1928</li>
 </ul>
 Some Monastic offices translations taken from <A HREF=https://adiutorium.pl>adiutorium.pl</A>.
 <BR><BR>

web/www/horas/Italiano/Tempora/101-0.txt

@@ -85,7 +85,7 @@ R. Dà, o Signore, la pace ai nostri giorni.
 [Responsory7]
 R. Appena il sole rifulse sugli scudi d'oro, i monti ne risplendettero: 
 * E la forza delle Genti fu dissipata.
-V. Giacché l'esercito era grandissimo e forte: e Giuda col suo esercito si avvicinò per la battaglia/
+V. Giacché l'esercito era grandissimo e forte: e Giuda col suo esercito si avvicinò per la battaglia.
 R. E la forza delle Genti fu dissipata.
 
 [Responsory8]

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm1.txt

@@ -2,6 +2,6 @@
 1:2 Ma il suo diletto è nella legge del Signore, * e nella legge di lui medita giorno e notte.
 1:3a Egli sarà come un albero piantato lungo correnti d'acqua, * che darà il suo frutto a suo tempo;
 1:3b e la cui foglia non avvizzirà, * e tutto quello che egli farà prospererà.
-1:4 Non così gli empi, non cosi: * ma saranno come la pula che il vento disperde dalla superficie della terra.
+1:4 Non così gli empi, non così: * ma saranno come la pula che il vento disperde dalla superficie della terra.
 1:5 Perciò gli empi, non risorgeranno nel giudizio, * né i peccatori nel consesso dei giusti;
 1:6 Poiché il Signore conosce la via dei giusti; * e la via degli empi finirà nella perdizione.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm105.txt

@@ -27,7 +27,7 @@
 105:27 e disperdere la loro stirpe tra le nazioni, * e disseminarli in vari paesi.
 105:28 E si dettero al culto di Beélphegor: * e mangiarono dei sacrifici dei morti.
 105:29 E provocarono a sdegno il Signore con le loro invenzioni: * e si moltiplicò per essi la rovina.
-105:30 Ma si levò Phinees e placò [Dio]; * e cosi cessò il flagello.
+105:30 Ma si levò Phinees e placò [Dio]; * e così cessò il flagello.
 105:31 E ciò gli fu imputato a giustizia, * di generazione in generazione in sempiterno.
 105:32 Lo provocarono pure a sdegno alle acque di contraddizione; * e fu punito Mosè per causa loro, perché avevano esacerbato il suo spirito.
 105:33 Ed egli fu dubbioso nel suo parlare. * Essi non dispersero le nazioni, che il Signore aveva loro detto,

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm122.txt

@@ -1,5 +1,5 @@
 122:1 Alzai i miei occhi a te, * che abiti nei cieli.
 122:2 Ecco, come gli occhi dei servi * sono volti alle mani dei loro padroni;
-122:2 come gli occhi dell'ancella sono volti alle mani della sua padrona: * cosi i nostri occhi [sono volti] al Signore Dio nostro, fino a che abbia pietà di noi.
+122:2 come gli occhi dell'ancella sono volti alle mani della sua padrona: * così i nostri occhi [sono volti] al Signore Dio nostro, fino a che abbia pietà di noi.
 122:3 Abbi pietà di noi, o Signore, abbi pietà di noi; * perché troppo siamo sazi di disprezzo.
 122:4 Perché troppo sazia ne è l'anima nostra: * oggetto di obbrobrio per i ricchi, e di disprezzo per i superbi.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm130.txt

@@ -1,5 +1,5 @@
 130:1 Signore, non va orgoglioso il mio cuore, * e non si sono innalzati i miei occhi.
 130:1 Né camminai tra cose grandi, * né tra cose meravigliose sopra di me.
 130:2 Se io non ebbi bassi sentimenti, * ma ho esaltato l'anima mia;
-130:2 come un bimbo divezzato verso la madre sua, * cosi sia trattata l'anima mia.
+130:2 come un bimbo divezzato verso la madre sua, * così sia trattata l'anima mia.
 130:3 Israele speri nel Signore, * da ora e per i secoli.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm147.txt

@@ -6,4 +6,4 @@
 147:6 Manda giù il suo ghiaccio come briciole: * chi può reggere al suo freddo?
 147:7 Manderà i suoi ordini, e le fonderà: * soffierà il suo vento, e scorreranno le acque.
 147:8 Egli annunzia la sua parola a Giacobbe, * e le sue giustizie e i suoi giudizi ad Israele.
-147:9 Non ha fatto cosi a tutte le nazioni, * e non ha loro manifestato i suoi giudizi.
+147:9 Non ha fatto così a tutte le nazioni, * e non ha loro manifestato i suoi giudizi.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm41.txt

@@ -1,4 +1,4 @@
-41:2 Come il cervo desidera le fontane di acqua; * cosi l'anima mia anela te, o Dio.
+41:2 Come il cervo desidera le fontane di acqua; * così l'anima mia anela te, o Dio.
 41:3 L'anima mia ha sete di Dio forte, vivo: * quando verrò e comparirò alla presenza di Dio?
 41:4 Le mie lacrime furono il mio pane giorno e notte; * mentre mi si dice ogni giorno: Dov'è il tuo Dio?
 41:5 Mi sono ricordato di tali cose e versai in me l'anima mia: * perché io passerò nel luogo del tabernacolo ammirabile, fino alla casa di Dio;

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm47.txt

@@ -6,7 +6,7 @@
 47:7 ivi [furono] doglie, come di partoriente. * Con un vento impetuoso fracasserai le navi di Tharsis.
 47:9 Quello che avevamo inteso dire, lo abbiamo veduto nella città del Signore degli eserciti, nella città del nostro Dio: * Dio l'ha fondata per l'eternità.
 47:10 Abbiamo ricevuto, o Dio, la tua misericordia, * in mezzo al tuo tempio.
-47:11 Come il tuo nome, o Dio, cosi la tua lode [va] sino ai confini della terra: * la tua destra è piena di giustizia.
+47:11 Come il tuo nome, o Dio, così la tua lode [va] sino ai confini della terra: * la tua destra è piena di giustizia.
 47:12 Si rallegri il monte di Sion, ed esultino le figlie di Giuda * a motivo dei tuoi giudizi, o Signore.
 47:13 Fate il giro di Sion e abbracciatela: * contate le sue torri.
 47:14 Ponete mente alla sua forza: * numerate distintamente le sue case: onde lo narriate alla futura generazione.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm51.txt

@@ -6,4 +6,4 @@
 51:8 Vedranno ciò i giusti, e temeranno; e rideranno di lui, dicendo: * Ecco l'uomo, che non ha preso Dio per suo aiuto:
 51:9 ma sperò nella moltitudine delle sue ricchezze, * e si prevalse della sua vanità.
 51:10 Ma io sono come olivo fecondo nella casa di Dio; * ho sperato nella misericordia di Dio in eterno, e per tutti i secoli.
-51:11 Io ti loderò sempre, perché cosi hai fatto: * e confiderò nel tuo nome, perché è buono nel cospetto dei tuoi santi.
+51:11 Io ti loderò sempre, perché così hai fatto: * e confiderò nel tuo nome, perché è buono nel cospetto dei tuoi santi.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm64.txt

@@ -7,7 +7,7 @@
 64:7 Tu, che dai fermezza ai monti con la tua forza: tu, cinto di potenza: * Tu, che sconvolgi il profondo del mare, e fai rumoreggiare i suoi flutti.
 64:8 Le genti saranno in agitazione. E quelli che abitano le estremità della terra temeranno ai tuoi prodigi: * tu farai gioire i luoghi donde escono il mattino e la sera.
 64:10 Tu hai visitato la terra, e l'hai inebriata: * tu l'hai colmata di ricchezze.
-64:10 Il fiume di Dio è ripieno di acque, hai preparato il cibo agli uomini: * perché cosi è preparata la terra.
+64:10 Il fiume di Dio è ripieno di acque, hai preparato il cibo agli uomini: * perché così è preparata la terra.
 64:11 Inebria i suoi rivi, moltiplica i suoi germogli: * nelle sue dolci piogge si rallegrerà tutto quello che germina.
 64:12 Tu benedirai la corona dell'anno della tua bontà, * e i tuoi campi saranno colmi di ubertà.
 64:13 S'impingueranno i [pascoli] ridenti del deserto, * e le colline si cingeranno di letizia.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm67.txt

@@ -1,5 +1,5 @@
 67:2 Sorga Dio, e siano dispersi i suoi nemici, * e fuggano dal suo cospetto quelli che lo odiano.
-67:3 Svaniscano, come svanisce il fumo: * come si fonde la cera al fuoco, cosi periscano i peccatori dinanzi alla faccia di Dio.
+67:3 Svaniscano, come svanisce il fumo: * come si fonde la cera al fuoco, così periscano i peccatori dinanzi alla faccia di Dio.
 67:4 E i giusti banchettino ed esultino alla presenza di Dio: * e si dilettino nell'allegrezza.
 67:5 (chiniamo il capo) Cantate a Dio, inneggiate al suo nome: * preparate la strada a colui che sale sopra l'occaso: il Signore è il suo nome.
 67:5 Esultate davanti a lui; * [i nemici] resteranno sbigottiti alla sua presenza. Egli è il padre degli orfani, e il giudice delle vedove.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm72.txt

@@ -12,7 +12,7 @@
 72:12 Ecco, i peccatori medesimi, e i fortunati del secolo * hanno acquistato [nuove] ricchezze.
 72:13 E dissi: Dunque inutilmente purificai il mio cuore, * e lavai le mie mani tra gli innocenti:
 72:14 Poiché sono tribolato tutto il giorno, * e il mio castigo é di ogni mattina.
-72:15 Se io pensassi di ragionare cosi: * ecco che io condannerei la nazione dei tuoi figli.
+72:15 Se io pensassi di ragionare così: * ecco che io condannerei la nazione dei tuoi figli.
 72:16 Mi studiavo d'intender questo: * una grande fatica è davanti a me.
 72:17 Sino a che io entri nel santuario di Dio: * e intenda qual sia la loro ultima sorte.
 72:18 Per altro a causa delle loro frodi, li hai posti [tra i lacci]: * li hai gettati a terra nell'atto che si alzavano.

web/www/horas/Italiano/psalms1/Psalm97.txt

@@ -6,5 +6,5 @@
 97:4 Acclamate con gioia a Dio da tutta quanta la terra: * cantate ed esultate ed inneggiate.
 97:5 Inneggiate al Signore con la cetra, con la cetra e col canto di inni, * con le trombe di metallo, e con le trombe di corno.
 97:6 Acclamate alla presenza del re, del Signore. * Si commuova il mare e quanto esso contiene: l'universo con i suoi abitanti.
-97:8 I fiumi batteranno le mani; e cosi pure i monti esulteranno al cospetto del Signore * perché egli viene a giudicare la terra.
+97:8 I fiumi batteranno le mani; e così pure i monti esulteranno al cospetto del Signore * perché egli viene a giudicare la terra.
 97:9 Giudicherà la terra con giustizia, * e i popoli con equità.

web/www/horas/Latin/Tempora/104-2.txt

@@ -11,7 +11,7 @@ De libro secúndo Machabæórum
 
 [Lectio2]
 !2 Mac 3:5-8
-5 Sed, cum víncere Oníam non posset, venit ad Apollónium Tharsǽæ fílium, qui eo témpore erat dux Cælesýriæ et Phœníciis:
+5 Sed, cum víncere Oníam non posset, venit ad Apollónium Tharsǽæ fílium, qui eo témpore erat dux Cælesýriæ et Phœnícis:
 6 et nuntiávit ei pecúniis innumerabílibus plenum esse ærárium Jerosólymis, et commúnes cópias imménsas esse, quæ non pértinent ad ratiónem sacrificiórum; esse autem possíbile sub potestáte regis cádere univérsa. 
 7 Cumque retulísset ad regem Apollónius de pecúniis quæ delátæ erant, ille accítum Heliodórum, qui erat super negótia ejus, misit cum mandátis, ut prædíctam pecúniam transportáret. 
 8 Statímque Heliodórus iter est aggréssus, spécie quidem quasi per Cœlesýriam et Phœnícen civitátes esset peragratúrus, re vera autem regis propósitum perfectúrus.

web/www/horas/Polski/Sancti/01-01.txt

@@ -40,7 +40,7 @@ Z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian
 !Rz 4:1-8
 1 Cóż tedy rzeczemy, że nalazł Abraham, ojciec nasz, wedle ciała?
 2 Albowiem, jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma chlubę, ale nie u Boga.
-3 Bo co Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości. 
+3 Bo co Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu, i poczytano mu jest ku sprawiedliwości.
 4 A temu, który robi, zapłata nie bywa poczytana podług łaski, ale podług powinności.
 5 A temu, który nie robi, ale wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, poczytana bywa wiara jego ku sprawiedliwości wedle postanowienia łaski Bożéj.
 6 Jakóż téż Dawid opowiada błogosławieństwo człowieka, któremu Bóg poczyta sprawiedliwość bez uczynków:
@@ -82,6 +82,24 @@ R. Alleluja, alleluja.
 &Gloria
 R. Alleluja, alleluja.
 
+[Responsory4]
+R. Radujcie się wespół ze mną, wszyscy, miłujący Pana:
+* Jakkolwiek bowiem maluczką byłam, upodobałam się Najwyższemu; i Boga–Człowieka porodziłam we wnętrznościach moich.
+V. Błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody, iż wejrzał Pan na niskość służebnicy swojej:
+R. Jakkolwiek bowiem maluczką byłam, upodobałam się Najwyższemu; i Boga–Człowieka porodziłam we wnętrznościach moich.
+
+[Responsory5]
+R. Wzmocniło się serce Dziewicy, w którem tajemnice Boże poczęły się za Zwiastowaniem Anielskiem: tedy Najpiękniejszego z synów ludzkich przyjęła do czystych wnętrzności swoich:
+* I na wieki błogosławiona, porodziła nam Boga–Człowieka.
+V. Czyste łono panieńskie, nagle świątynią Bożą się staje: Dziewica nienaruszona słowem poczęła Syna.
+R. I na wieki błogosławiona, porodziła nam Boga–Człowieka.
+
+[Responsory6]
+R. Błogosławionaś jest i czci godna, Panno Marjo, która bez naruszenia dziewictwa stałaś się Matką Zbawiciela:
+* W żłóbku spoczywał i promieniał w niebiesiech.
+V. Usłyszałam mowę Twoją, Panie, i zatrwożyłam się: rozważałam dzieła Twoje i zdumiewałam się: w pośrodku dwojga zwierząt:
+R. W żłóbku spoczywał i promieniał w niebiesiech.
+
 [Lectio7]
 Czytanie Ewangelii świętej według św. Łukasza
 !Łk 2:21

web/www/horas/Polski/Sancti/12-27.txt

@@ -52,6 +52,12 @@ R. Kto zwycięży, uczynię go słupem w kościele Boga mego, mówi Pan:
 V. Zwyciężcy dam jeść z drzewa żywota, które jest w raju Boga mojego.
 R. I napiszę na nim imię moje i imię miasta nowego Jeruzalem.
 
+[Responsory5]
+R. A miłował Jezus Jana, którego szczególnej czystości przywilej większej miłości godnym czynił
+* Albowiem dziewicą powołany przez Chrystusa, w dziewictwie przetrwał na wieki.
+V. Na krzyżu wreszcie umierający, powierza Chrystus swoją Matkę–Dziewicę temu Uczniowi - dziewicy.
+R. Albowiem dziewicą powołany przez Chrystusa, w dziewictwie przetrwał na wieki.
+
 [Responsory6]
 R. I w pośrzód kościoła otworzy usta jego,
 * I napełni go Pan duchem mądrości i rozumienia.

web/www/horas/Polski/Sancti/12-29.txt

@@ -4,3 +4,15 @@
 [Oratio]
 Boże, za którego Kościół, chwalebny Biskup Tomasz zginął od miecza bezbożników, spraw, prosimy, aby wszyscy wzywający pomocy jego, zbawienny skutek swej prośby otrzymali.
 $Per Dominum
+
+[Lectio4]
+Tomasz, urodzony w Anglji, w Londynie, objął rządy archidjecezji po śmierci Teobalda, Biskupa Canterbery: ten, który przedtem świetnie sprawował urząd kanclerza królewskiego, okazał się mocnym i nieugiętym w wypełnianiu obowiązków Pasterza. Gdy bo| wiem król Anglji, Henryk II, zawezwawszy biskupów i co najprzedniejszych dygnitarzy królestwa, wydał prawa, uwłaczające godności i pożytkowi Kościoła, Tomasz ze świętą mocą oparł się królewskiemu żądaniu. Nieprzejednany prośbą, ni groźbą, musiał potajemnie uchodzić z ojczyzny, aby uniknąć zgotowanego sobie więzienia. W odpowiedzi na takie stanięcie, król ukarał wygnaniem wszystkich krewnych, przyjaciół i zwolenników Biskupa, zobowiązując wszystkich przysięgą do stawienia się przed Tomaszem. Sądził bowiem Henryk, że widok ich nędzy wzruszy Świętego, który na własne krzywdy nieczuły, niczem się nie dał zachwiać w zasadach. Nie miał święty Biskup względu na głos ciała i krwi i trwał w niezmiennej wierności przyjętym zobowiązaniom.
+
+[Lectio5]
+Wkrótce wyjeżdża do Rzymu, gdzie Papież Aleksander III przyjmuje go z dobrocią i poleca mnichom z Zakonu Cystersów w Pontigny, dokąd Tomasz udaje się natychmiast. Na tę wiadomość Henryk wysyła gniewne listy do Zgromadzenia Braci Cystersów, grożąc im surowemi karami, chcąc w ten sposób zmusić Tomasza do opuszczenia ich klasztoru. Staje się zadość woli monarchy. Mąż Boży lękając się, aby z jego powodu jakie nieszczęście nie dojęło zakonnej rodziny, usuwa się dobrowolnie, przyjmując zaproszenie Ludwika, króla francuskiego. Na jego dworze pozostaje aż do chwili, kiedy za wstawieniem się Najwyższego Pasterza i tegoż króla Ludwika, dozwolono mu wreszcie wrócić do Anglji, ku szczęściu i radości całego królestwa. Kiedy w poczuciu bezpieczeństwa, gorliwie spełniał obowiązki dobrego pasterza, znaleźli się potwarcy, którzy donieśli królowi, jakoby Tomasz w wielu rzeczach naruszał spokój publiczny i działał ze szkodą królestwa, Doszło do tego, że Henryk często się użalał, iż w swoim państwie z jednym Biskupem nie może dojść do ładu. 
+
+[Lectio6]
+Słowa te, niecni królewscy gwardziści w ten sposób zrozumieli, że zgładzeniem Tomasza oddadzą przysługę monarsze; potajemnie zatem, udają się do Canterbery, z zamiarem pojmania Biskupa, odprawiającego podówczas Nieszpory w katedrze. Kler, asystujący Pasterzowi w nabożeństwie, usiłuje zagrodzić zbirom wejście do świątyni. Zabrania im tego Tomasz i sam otwierając drzwi katedry, do duchowieństwa przemawia w te słowa:
+„Świątynia Boża to nie obóz warowny, którego strzedz trzeba. Ochotnie śmierć przyjmę za święty Kościół Boży”. Zwracając się zaś do żołnierzy: „Z rozkazu Boga ostrzegam was, abyście nie skrzywdzili żadnego z moich”. To rzekłszy, padł na kolana, polecając Kościół i siebie opiece Boga i Dziewicy błogosławionej; a wzywając przyczyny św. Djonizego i innych Patronów katedry, podał na ścięcie swą świętą głowę, z tą samą niewzruszoną stałością, z jaką opierał się tak wytrwale bezecnym prawom niegodziwego władcy. Aż pod sklepienie prysnął mózg Męczennika, krwią jego zraszając ściany katedry. Działo się to roku Pańskiego 1171, na cztery dni przed kalendami styczniowemi, t.j. 29. grudnia.  Wsławionego niebawem licznemi cudami tensam Papież Aleksander III wpisał w poczet Świętych.
+
+